BU CAN EMANET.

Bazen kartal gibi, hürdüm daðlarda.
Bazen bülbül gibi, viran baðlarda.
Yolunu kaybetmiþ, yolcu misali.
Benim çektiðimin, yoktur emsali.

Küçükten gülmedi, gülmedi yüzüm.
Babadan yetimim, sonra öksüzüm.
Bu hayat yolunda, hep çile çektim.
Rahata ermedim, her an geciktim.

Benim dostum oldu, þiirle kalem.
Yinede bitmedi, çekilen elem.
Birde üzerine, evlat acýsý.
Yirmi yýlý aþtý, bitmez sancýsý.

Ben yazmazsam, kimler yazar dostlarým.
Kar düþtü saçýma, soðuk kýþlarým.
Yýllarý yýllara, katlayýp geçtim.
Ömür badesini, su gibi içtim.

Basamak basamak, çýktým yukarý.
Arkamda býraktým, uzun yýllarý.
Tavizsiz yaþadým, hiç baþ eðmedim.
Doðruluktan asla, taviz vermedim.

Ýnceldim kopmadým, asla düþmedim.
Ýnsan ayýrarak, adam seçmedim.
Vatan, millet, bayrak, oldu þiarým.
Ýþte dostlar bende, böyle þairim.

Türkmendaðlý derki, bu dünya fani.
Ana, baba, evlat, nerede hani.
Mal, mülk, makam, mevki, hepside boþtur.
Bu can emanettir, uçacak kuþtur.

HÝLMÝ CAN.
22.OCAK.2011.

(3184)

Sosyal Medyada Paylaşın: