İNSAN İNSANLIĞINI YİTİRDİĞİNDE
Yaðmur sonrasý toprak kokusu
Betonlara yenildi,
Yaprak, dal, kum atardý rüzgar yüzüne,
Kaðýt ,poþet pet falan þimdi,
Daha bir maviydi deniz, daha bir temiz
Þimdi balýklarýn renkleri bile grileþti,
Kaldýr baþýný, bak göðe
Artýk dumanlardan görebildiðin her neyse,
Doða tazeliðini yitirdi
Ýnsan
Ýnsanlýðýný yitirdiðinde,
Ýlk önce
Ýnsan kirlendi…
Sürgün ettik masumiyeti
Tanýmsýz ihtiraslar
Boþ vermiþ umarsýzlýklar
Ve artýk bir þeyleri özlemek bir külfet
Unutulmuþ geçmiþlerimiziz þimdi,
Hesabý ödenmemiþ düþler
Ýhanetin zincirinde aþklar satýyoruz,
Anlamak istemiyoruz
Aslýnda kendimizi anlatamadýklarýmýzý
Kendi gerçeklerimizi yaratmanýn bencilliðinde,
Hýrs diyoruz artýk
Kazanmak için yitirdiðimiz hislere,
Aþkýn adý üç günlük,
‘’Vefa borcu’’, solmuþ veresiye defterinde,
Boþ görülmüþ hoþgörü,
Tek kiþilik dünyalarýz
Ve diðer herkes
Keyfimizce sürgünde…
Ýlk önce
Ýnsan kirlendi
Ve yaþam çürüdü
insan
Ýnsanlýðýný yitirdiðinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.