Ayrýlýk, bir kâbus gibi, sessizce çöktü içime. Sen yoktun yanýmda, Yalnýz resimlerin vardý Elimde. Bakýp durdum resimlere sabaha kadar. Düþündüm durdum; Bir gece boyu, hep seni hep bizi. Ayrýlýk yoktu hiç hesapta. Bir ömür boyu, kavuþmak vardý. Çünkü aþkýmýz vardý, Bizim için hiç bitmeyen.
Beklerdik buluþacaðýmýz günü, Saati, hatta saniyeleri özlemle. Aþkýmýz yaðmur olur yaðardý, Sel olur akardý, kalplerimize!
Gün geldi, ayrýlýk girdi aramýza. Ýki yabancý gibi olduk birden. Hiç yaþanmamýþ oldu her þey. O sevdanýn rüzgârý hiç esmemiþ oldu. Hazan yapraklarý gibi savrulup gittik. Þimdi yoksun artýk yanýmda. Kaldým kendimle baþ baþa, Yapayalnýz, tek baþýma!...
Sami ASLAN (Ýstanbul, 03.09.2001) Mevsim Gibi,Adlý þiir Kitabýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sami ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.