hergün duraðýna bakmayý
kendimde alýþkanlýk haline getirdim
bazen gözlerimi kapatýyor
sen gittiðinde açýyorum, seni arýyorum.
seni çok ilginç olmayan binlerce þekil arasýnda arýyorum
bugün varsýn, uyumamýþa benziyorsun
bugün daha da güzelsin
saçlarýn daðýnýk, taranmamýþ
onlarý görünmez ellerimle tarayýp düzelttikten sonra
seni yeniden bir öpücüðümle karmakarýþýk ediyorum..
ellerimi düþüncelerinden geçiriyorum
birgün bir tranvaya binelim
sen karþýmda oturuyorsun
ben inmiyor, sen de inme ne olur
son duraða kadar gidelim
sonuna kadar gidelim
bu güzergahýn sonuna kadar
burada, karþýlýklý sonsuzluðumuzda kalalým
hep ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde
kalplerimiz hep bir atsýn olur mu?
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.