GURBET

Beni benden aldý.
Yýllar önce,
Sýrf geceleri tok uyumak uðruna,
Takýldým bir ekmek teknesinin kuyruðuna.
Ben neredeyim yüreðim nerede.
Hiçbir zaman buluþamadýk orta yerde.
Kapýnýn arkasý gurbettir.
Gurbet ise uzun yýllar sürecek bir sükûnet.
Hep aðlarsýn içine içine.
Kimse görmez.
Vurursun isyanýn dibine dibine.
Elde ne var bir kalem bir kaðýt.
Onlarýn eþliðinde yakýlýr yüreklerde her bir aðýt.
Þehrin mahþer kalabalýðýnda yalnýzsýn.
O evler gecenin karanlýðýnda.
Bir aslan gözü gibi bakar homurdanarak.
O çaresizlik içinde tek dayanak.
Sokak lambalarý.
Sýðýnýrsýn yaný baþýna.
Ýçin deðilse bile dýþýn aydýnlanýr.
Eve kaçmak istersin gurbetin sýkýcýlýðýndan.
Düþünürsün dört duvar onlar daha acýmasýz.
Üstüne üstüne gelirler.
Sana kaçacak alan kalmaz.
Acý olan ne bilir misin gurbetçi.
Gözyaþlarýn hiç dýþýna akmaz .
Akar yüreðine yüreðine.
O da dert olur eðer varsa sevdiðine.
Acý olan gurbeti çekmek deðil.
Yemeðine gurbetin acýsýný ekmek.
Mecburum ben buna demek…
25.01.2011
Orhan OYANIK
ÇAN

Sosyal Medyada Paylaşın: