Pencereden bak dýþarýya, kar yaðýyor ovaya Yar donmuþ aþk beklerken, yumurta kýr tavaya Gözleri açýk dalmýþ, beden uykuya dalmýþ Sevilen kul içerde, aþk aþka haber almýþ.
Resmen buz tutmuþ doða, meydan okuyor baða Bir soralým aþk nedir, aþksýz kibirli daða Hor bakýyor denize, kardelen ona inat Ben seviyorum diyor, duysun bütün kâinat.
Karaçalý ayýrýr, Mevla’m ise kayýrýr Bana doðru ger yayý, attýðýn ok sýyýrýr Fitne fesat kol gezer, âþýk zat bunu ezer Acýlý yürek taþýr, bu aþk sende ne gezer.
Bana ne dersen der sen, gönülden baðlýyým ben Ateþ olup yaðsan da, kül olsa da bu ten Aþk yerini bulacak, utansýn bu kör talih Sonsuza dek ruhumsun, böyle yazacak tarih. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.