Sus konuşma diyor, boynumu büktürüyor!

Yýlllardýðým bir özlemim vardý
Sanki sinemi burkan gizli bir zamandý, hiçbir vakit aklýmdan çýkmadý
Oysa ak aktý, kara her zaman olduðu üzre karanlýk içinde boðan bir hissiyat-ý andý
Anlýk kararlar, yüz kýzartýcý suçlar zafiyet içinde ki ruhlarý ararlardý ama kimler için ardý





Dur durak bilmeyen umutlar vardý
Bin hüzün içine gark eden baht-ý anlar, þevk ve süruru bir ömür arayanlar ortadaydý
Ýnsanýn kanýný emenler, ruhlarý esarete çekenler, aþikardý gönüllü köleler ne kadar uzakyatdý
Neydi kalbin yürekten farký, aklýn izandan firaký,nefsin tanziminde ki ihsan ve iradey-i afaký






Anlatmýyordu nice çehreler, gel geç diyenler
Yaþamayý nefes almak olarak telakki eden onca nefesler, taklit etmeyi marifet bilenler
Keyfiyet denilince serilenlen, mühletin ne demek olduðunu akletmeyen muallakta ki hisler
Ruhum kimden ne bekler, rýzký için neden çileye refakat eder, gönül süruru için hasreti çeker






Yar, cana aþký ihsan ettiren ulvi manadýr
Ten ve nefs bu radde için ihsandýr, aþka þad olmayan gönül ne kadar itibar-i kandýr
Vasýf ve nicelik ruhun dirliðinde ki manaya meftun olan saðlýk, vecd-i ecirin mecrasý arýdýr
Ýnsan zafiyetleriyle insandýr, humuslu toprak kimler için nasib-i takvadýr, bir aþk-ý vuslattýr






Atlar kiþner, yýlanlar sessizce meyleder
An ve vaki olacak zaman hangi nasip için bahtýn sabrýnda ihsanlaþan takvay-ý heceler
Teslimiyet þayet bilinirse gerekçeleriyle en nadide ülfetir, nasýl kalbi mahzunluða terk eder
Gayret ve ecir hukukun raddesinde vicdan için bereket ister, aþkýn esini ruhuna refakat eder








Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: