Soðuk , oda,
yalnýz bir insan yaslanmýþ ardýna
yaðmurun sesini dinlemeye çalýþýyor.
Sorguluyordu karanlýkta kendini
bir damla gibi gelip geçecek , sýradan mý ...
kim bilir maskeler düþtüðünde,
makyajlar aktýðýnda.
düþündükçe üþüyor
üþüdükçe yanýyor
gerçek bütün sýcaklýðýyla yakýyordu,
acý veriyordu,sýrtlan saldýrýsýna uðramýþçasýna bedininden parçalar kopartýyorlardý...
oda daraldýkça daralýyor
gerçek gerçekliðini yitiriyor
sorgulamasýný bitiremiyor
kaçmayý düþünmüyor
biliyordu ki bir aðaç her mevsim aðaç
bir aðaç deðildi kalktý
camdan kendini izledi yorulmuþtu
günlerdir uykusuz koþuyor
ama gerçekle gerçekten yüzleþiyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.