KONUKLARIM

Anadolu’nun ýssýz bir köþesinde bir tren garýyým
Ýnsanlar vagon vagon anýlarýmý taþýyan bir tren
Yýllardýr bir baþka yere taþýnamayan yalnýzlýðým
Ne daimi bir yolcu
Ne istediðim an giden
Anadolu’nun ýssýz bir köþesinde
Kurumuþ bir yaprak kadar sarýyým

Geldiler, durdular
Konakladýlar bende
Silinmeyen izler býraktýlar
Anýlar yýllarca yaþarsa da bedende
Onlar davetsiz birer konuktular

Kimi bavulunu unuttu gitti
Birkaç parça elbise kaldý içinde
Kiminin taze çiçekleri
Kokularý duruyor üstümde

Kimi ateþini býraktý
Küllerinden dumanlar tütüyor
Kimi bambaþka bir güne uyandý
Horozlarý benim için ötüyor

Bir tren garýyým
Yolcularýnýn umursamadýðý
Yolcularýný da pek umursamayan
Demiyorum tertemiz ve arýyým
Yolcularýný hakkýyla uðurlayan
Geldiler, durdular
Konakladýlar bende
Gülüþümü bir duvar saati gibi kullandýlar
Anýlarý yýllarca yaþasa da bende
Onlar davetsiz birer konuktular
Sosyal Medyada Paylaşın: