ANNEM
yaþarken ölmekten yoruldum anne ne
olur toprakla örtün üstümü
bu bir isyan deðil asilik deðil
gücenme sakýn annem
yaþanmýþ yýllarýn yenilgisiyle, tükenen kalbimin derin ýzdýrabý
sen hiç hayel ettin mi beni
bir sahil kenarýnda: dalgalarla konuþurken ki, halimi
gözümde yaþlarla, kýyaya vuran her damlayla dertleþtiðimi
sevgimi, nefretimi, yenilgimi ,hayata dair tüm umudumu
her bir damlanýn parçalarýna bakýpta,
sesiz çýðlýklarla haykýrdýðýmý
hiç düþündün mü annem
yaðmurlarý neden çok sevdiðimi
her kaybettiðimde, lanetli olduðum düþüncesiyle
kendimi þemsiyesiz yaðmurun altýnda,
delice ýslatýþýmýn nedenini
ben yitirdim anne
hayata dair ne varsa, ben yitirdim...
mini mini bir kuþ donmuþtu pencereme konmuþtu
çocukluðumun ilk þarkýsýydý
ne eðlenceliydi, ne neþeyle söylenirdi!
þimdi, düþünüyorumda
donan bir kuþun, kendisine sýðýnacak bir liman
aramasýnýn hikayesiymiþ
ne acýymýþ oysaki ,çocukluðumun neþesi olan
bu þarký
þimdi gücenme be annem !
yaþarken ölmek aðýr geliyor,
ne olur toprakla örtün üstümü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer (Aydın) Tekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.