Efsunlu Gözlerin (GÜZEL)

Sesim sesine deðmekten aciz, korkuyor buluþmalara.
Gözlerimde bir çocuk, nasýl dayansýn efsunlu bakýþlarýna?

Kaleler bile yýkýlýp toz duman olurken karþýnda,
Ben nasýl durayým güzel! Nasýl durayým yanýnda?

Adýný bile anmaktan acizken dilim,
Adýnla çarpmakta þuan ürkek yüreðim…

Sen benim korkuyla ilk tanýþmamsýn,
Sen benim ilk yenilgim ilk yara almamsýn…

Gözlerin güneþe deðse utandýrýr güneþi…
Gözlerin ki bir ilah! Sanki Tanrýnýn neþesi.

O gözler gülerken aðlamalý bütün dünya,
O efsunlu gözlerinde son bulmalý bu rüya!

Karabasanlar çökmeli uyandýrmalý beni,
Her uyanýþýmda tavaf etmeliyim seni!

Kýyamda kýsasým olmuþun, sükuta isyaným!
Kýble gahým o gözler benim, o gözler ki en güzel lisaným….

Bir kez bakarsam eðer o güzel gözlerine,
Kör olmayý dilerim güzel ; son gördüðüm sen ol diye…

Ben gözlerine esirim istemem azat etme beni,
Ben gözlerinde gördüm yaratýlýþýmda ki tüm acizliði!

Bülbüller bile susar, konuþuyorken sen!
Yüreðim yýrtýlýyor sanki O billur sesinden.

Korkuyorum güzel beni sevmenden korkuyorum…
Senin beni sevmeni deðil öldürmeni istiyorum!

Azraillim sen olursan bil ki eðer;
Bil ki güzel bil, bin kere ölmeye deðer!

Bir mezar kazmalýsýn o güzel gözlerinde,
Ebedi huzuru bulmalýyým; ‘’Öl’’ deyiþinde…

Seni tanýmam ölmek için yeter bana,
Seni tanýmamýþ þu yýðýna baksana…

Hangi amaç sensiz yaþamaya deðer?
And olsun ki yaþamam güzel!
Sen yoksan eðer…



Recep Ali GÜNDÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: