DİLÂRA
Gönül mülkü kimin ola, kim ne alýp veriyor?
Ölçü tartý mizaný yok, O mizandan biline.
Bir gönülün; adý varda, kendi nasýl, nerede?
Rütbesi yok, niþaný yok, O niþandan biline.
Rahman’mý dýr, Rahim’midir? ikametgâh adresi,
Yerde gökte mekâný yok, O mekândan biline.
Ötede mi, beride mi, ne tarafta, kim bilir?
Onda bunda makamý yok, O makamdan biline.
Ne cismi var, ne rengi var, ne kokusu, ne izi,
Esnaf deðil, tüccar deðil, O dükkândan biline.
Gözler görmez, kulak duymaz, resim’ini kim çizer?
Seyredecek ekraný yok, O ekrandan biline.
Hiçbir dile benzemeyen, dili varmýþ, nece’ki?
Ne Türkçedir, ne Arapça, O lisandan biline,
Ehli gönül derler amma, kimdir ya da kim deðil?
Kimi kimden sormalý ki? O insandan biline.
Senin deðil, benim deðil, gönül muhtaç tabire,
Süleyman’ca kalp ola ki, O izandan biline.
“Âlemlere sýðmam amma bir gönüle sýðarým”
Diyeni hep, bekleye dur, O mihmandan biline.
Yaralý sen arif olsan, yorulmazdýn yormazdýn,
Dilara’ya gönül gerek, O irfandan biline.
23.01.2011…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.