ha
UNUTAMAYAN BİR ADAM
Masum bir yüzü vardý.
Ýlk görüþte tutulmuþtu, genç kýza.
Bir ömür, yanýnda uyumak istedi.
Ailesi hiç hoþlanmadý, bu durumdan.
O ellere, nikahla baðlandý.
Ailesi silmiþti artýk onu, aile defterinden.
Dünyasý, sadece eþinin etrafýnda dönüyordu.
Kýzý doðduðunda, beyaz bir gül açmýþtý yanaðýnda.
Herkese raðmen, mutluluk daðlarýna týrmanmýþtý.
Zirveye vardýðýnda, baþarýlý kuþlar sardý etrafýný.
Bir oðul býraktýlar, güçlü ve hýrslý kollarýna.
Çok çalýþtý, tek baþýna kurduðu ailesi için.
Çocuklarýn neþesi ile kayboluyordu, hüzünleri.
Nereden bilebilirdi ki, bir gün acý içinde uyanýp;
Eþini, acýmasýz bir hastalýðýn kollarýna vereceðini.
Dünyayý, karþýsýna almýþtý onun sevgisi için.
Kollarýnda eriyordu, aþkla baðladýðý kadýn.
Ölüm geldiðinde, saçlarýna karlar yaðdýrdý.
Genç adamýn kalbi de o gün, topraða karýþtý.
Çocuklarýna, hem anne hem de baba oldu.
Bir daha hiç kimseyi, onun gibi sevemedi.
Nazlý meleðini, bir an bile unutmadý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.