İSTANBUL SUSUYOR, BEN AĞLIYORUM!..

keyifsiz ay ýþýðý solgun gecenin ayazýnda
puslu hava siniyor sokaklara
ses vermiyor martýlar
kuytulara çekilmiþ bekleþir kediler
bir yudum sevgiye aç çocuklar
sevimsiz kaldýrýmlarda sefaleti oynuyor
bense, seni arýyorum anason öfkeli þiþelerde!..


gözyaþý dökersin sessiz pencere önlerinde
sevgilinden ýrakta hüzünlerdesin
dudaklarýn alev topu yalnýzlýklara demir atar
sineye çekilirken hasrete býrakýlmýþlýklar
çölleþti menekþe kokan masmavi sevgiler
þarkýlarýn ahengine hicranlar düþer
günbatýmlarýnda gözlerim gözlerini arar!..


aðlar kýrmýzý bir karanfil yaðmurlarýn altýnda
bahar muþtusuna sabýrlar tetiklenir
üþür sabahýn kýraðýlarý gül üstünde
nefeslerim buz kesilir yokluðuna
beklerim güneþin kýzýllýðýný her uyanýþýmda
özlerim Yeditepe’nin yediverenlerini
koklarým, sen diye açan papatyalarý okþarým!..


ah aþkým! sen soluyor her semtin ucu-bucaðý
adým attýðým yerlerde sülietin karþýmda
aheste yürüyüþün, tebessümlerin
bal akýtan dilindeki yarenliðin þimdi nerde
yüreðim kavuruyorken sensizliðimde
Ýstanbul susuyor, ben aðlýyorum
’Bahar’ diye diye garip gönlümü daðlýyorum!..



Zafer Direniþ
...

22 Ocak 2011 Cumartesi 00:30 Lahey


Sosyal Medyada Paylaşın: