Þu garip gönlümü dertlere salýp
Gururumu yerden yerlere çalýp
Bedenden ruhumu çekip de alýp
*** Ölmeden öldürdün,ey zehir sözlüm
*** Bu derdime çare SEN kara gözlüm
Yüreðimde sevdan, döndü bir hara
Aþkýn ateþinde, daldým ben ara
Ýnce boynumu sen çektin hep dara?
*** Ölmeden öldürdün,ey zehir sözlüm
*** Bu derdime çare SEN kara gözlüm
Baðrý yananlara hesap sorulmaz
Yar derdiyle gezen asla yorulmaz
Seven gönüllere zincir vurulmaz
*** Ölmeden öldürdün,ey zehir sözlüm
*** Bu derdime çare SEN kara gözlüm
Gönül baðlarým bak döküyor yaprak
Çiçekli gönlümse, oluyor çorak
Koþmakdan yoruldu garibim DURAK
*** Ölmeden öldürdün,ey zehir sözlüm
*** Bu derdime çare SEN kara gözlüm
Durak YÝÐÝT
GönüllerinÞairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.