Hüzne Dair Sun Bana Bade Kadehini İçmesem Namerdim Mehmet Ali Abakay
Hüzne Dair Sun Bana Bade Kadehini İçmesem Namerdim
Benliðimde karanlýklar kuytuluk salonlar anlaþýlmaz sesler Çile panayýrýnda palyaçoluðu yaþadým kendi dünyamda Ne bir yardým eli ne dost sýcaklýðýna aþina oldu kalbim Ben hüzne sevdalandým o oldu en zor zamanlarýn dostu Bana kadehinini sun hüznün bade niyetine nuþ edeyim Bilmezler onlar bilmekten uzaktýr anlamazlar þiirimi Namerdim içmesem bade kadehini hüzne dair içmesem Bilirim ondan da yoksun býrakýlýrým istemezler kendileri Þiirim son sýðýnaðýdýr hüzün iklimimin kendi halimde asude Gönül neler çektim neler çekmekteyim þiiri bilmeyenden Her dem tazelenir acýlarým çaðýrýrým dostu sedasý yok Ben onunla sermestim anladým ki demde bir baþkasý yok Þiire dair söylenen çok sözü hatmettim yorgunum gayrý Bir þafak vakti düþerim bil yola gideceðim yaban eldir Hüzne dair sun bana bade kadehini içmesem namerdim Ben doðu insanýyým doðudan hüzne dair selam getirdim i
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Abakay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.