içi kara binanın..

korkusu sarmýþtý bedenimi
ve tüylerim diken olmuþtu ürpertiyle
sýzým sýzlýyorken bedenim,caným
iki dirhem yarým
tutunuvermiþtik karanlýðýna
o soðuk,o eski,içi kara binanýn
saðýmda can pareler
solumda yaralý yürek
paramparça sancýyla kývranan karnýn
ellerimle tutsaydým
tutup da içime alsaydým sýzýný
sen rahat olsaydýn
o soðuk,o eski,içi kara binada adamlar
gecenin karanlýðýnda ,kalabalýkta,
sesiz çýðlýða attýlar bakýþlarýmý
kolay gelsin diyip de uðurlamak
ne de zordu
sýzýný alacaklar ya güvendim
kapý kapandý,geri sayýldý zaman
hiç bitmez bir 80 ’di 0’a giden
pýnarlarým çok sesli koroyla karýþýk
sargýlarýmý olur olmazlarla sarmaladým
açtým,baðladým,
yukarýdan aþaðýya kopup da inenlere
aldýrmadým bedenimde
vereceklerdi seni,
bekledim..
uzundu vakit,
en uzun ve en yavaþ zaman akýyordu sanki
verdiler...
ben aldým,göz yaþlarýmla
öptüm,kokladým
geçtiðini fýsýldadým kulaðýna,
yüreðimde iðneler,bedenimde çuvaldýz,
hoþgeldi bebeðim
acýsýz ve sancýsýz
o soðuk,o eski,içi kara binada birileri
usulca selamlayarak gözlerimi
dünyamý ellerime verdiler..........
beni bahtiyar eylediler.......
esra boyoðlu...
Sosyal Medyada Paylaşın: