Ne aklým erdi Nede bir anlam verebildim Devletin bu iþine Çocuklar analý babalý yetim Baba baþka yerde anne baþka Hani tayin hakký olsa O da yok ne yazýk ki Becayiþ kim gider ki Dað köylerine Nasýl bir sözleþmeymiþ anlamadým Öyle zor ki yaþam Olan çocuklara oluyor Zavallý son kedevem Henüz üç yaþýn da Þimdi hasret anaya Önceleri annedeydi Babaya hasret büyüdü Þimdi babaya geldi Anne özlemi dolu yaþýyor Simsiyah saçlarý Üzüm gibi gözleri Öyle masum ki Sarýlýyor babam diye Henüz konuþamýyor Belki özlem onu konuþturmayan Benimle avutmaya çalýþýyor anasýzlýðýný Sýmsýký sarýlýyor anam diye Ýçim eriyor baktýk ça ona Aðabeyside ayný Oda ana özlemi ile büyüdü Öyle açlar ki ana sevgisine Nasýl doyacaklar bilemiyorum Ne kadar sevgi versem Anne gibi olamam ki Rabbim akýl ver baþtakilere Düþünseler bebeleri Düþünsünler çocuklarý Birleþtirsinler eþleri Bitse bu ayrýlýklar Mutlu yaþasa çocuklar Ana baba gölgesinde Doysalar sevgiye Doyasýya sevgiyle büyüseler Olmaz mý rabbim olmaz mý
AYÞE KARAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYSE 09 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.