Gün Batarken Geceye

Gün batýmý,
Yorgunluk çökerken gecenin karanlýðýna
Iþýklarýn söndüðü sokaklara
Damlalar süzülürken dudaklarýma
Neden diye soramadým

Gözlerin daðýlýrken geceye, gözlerimde
Sanki kýþ girmiþti bedenime
Ilýk bir rüzgârýn eþliðinde
Saçlarýn kýrbaç gibi çarparken yüzüme
Neden diye soramadým

Çýðlýk çýðlýða uçarken kuþlar gökyüzünde
Terk ederlerken taþ evimin kovuklarýný
Gri bulutlar aðlarken ellerime
Sen anlamsýz ve manasýz bakarken gözlerime
Neden diye soramadým

Birkaç dakika,
Seneler gibi inerken üzerime
Saçlarým aðarýrken yüzüme
Hýçkýrýklar týkanýrken genzime
Hoþça kal demeden giderken benliðime
Neden diye soramadým

Ve sen kaybolurken karanlýklarýn içinde
Çobanyýldýzý sönerken üzerine
Ay parça, parça dökülürken yeryüzüne
Ellerimi kaldýrýp da haykýramadýðým gökyüzüne
Neden diye soramadým

Toz bulutu üþümelerimde
Alev, alev yanarken üþüyen bedenimde
Bir þehir yok olurken gözlerimde
Hayalin silinirken düþlerimde
Neden diye soramadým

Ellerim, terli avuçlarýndan kayarken sensizliðe
Ruhum ayazlarda çekilirken sessizliðe
Anýlar kare, kare silinirken gözlerimde
Ben bende düþerken bensizliðe
Sessizce haykýrýp da peþine
Neden, neden diye soramadým

Nurettin Aksoylu


Sosyal Medyada Paylaşın: