yaralý kuþlar gibi çamura bulanmýþ sulara düþen düþlerim
acýlarýmý tutuþturan ve hep hüzünle yitip giden gülüþlerim için
içime dayanýlmaz bir ateþ düþüren ruhumu alýp götüren o gözleri
ve beni yüreðime bir býçak batýrýlmýþçasýna titreten o son sözleri için
sel olup beni hýrçýn dalgalarýnda boðan bu duygu akýþým
gidiþinin ardýndan durmadan bulanan buðulanan bakýþým için
onu af et bana da yüreðimdeki bu vahþet için
onsuz yaþayabileceðim bir hayatý bahþet