BİLMEYENLER UTANSIN
Ýnsan kabul edip deðer veripte,
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Ýyilik eyleyip, yol gösteripte,
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Ýnsana insanca muamele et,
Yardým eylemek ki, güzel bir niyet.
Bu yolda gerçekten ödersen diyet,
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Gün olur bir daha sýkýþýr baþý,
Aldatmak isterse döker gözyaþý.
Sen yine büyük ol, yakma ataþý,
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Garibe, yolcuya sahip çýk ama,
Yanlýþ söz duyarsan kulak týkama.
Su dururken kaný, kanla yýkama;
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Gün gelir mayasý çýkar meydana,
Ýyiyse mutlaka gelir imana;
Kötüyse bir olmak yakýþmaz sana,
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Hep sahtedir tebessümü, gülüþü;
Rol icabý kývýrýþý, dönüþü.
Altýn diye yutturursa gümüþü,
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Kime uzanýrsa uzansýn ucu,
Ýster müdür olsun, isterse sucu;
Ýster maliyeci, ister tapucu;
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Kula kul olmayý makbul sayanlar,
Namusu, þerefi tanýmayanlar;
Ben söylerim sözü, anlayan anlar;
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Yýlan gibi kývrýlýpta yatanlar,
Yalan söyledikçe dibe batanlar,
Ben amirim diye tafra satanlar,
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
Kul Bahri isterim ummana akam,
Aldatýr zenginlik, fanidir makam.
Ýster vali olsun, ister kaymakam;
Kadir kýymet bilmeyenler utansýn!
16 OCAK 2003 / MALATYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.