Avuçlarým sabun köpüðü Ben dokunsam neye Ney’den çalýyor makamý… Tutamadýklarýmýn.
Oysa ben ne çok isterdim Hem o avuçlarý tutmayý Hem de kýyýsýnda bir ney çalmayý.
Neyden geldim Neye gidiyorum, Ya da arabesk kývamýnda biraz ‘neyleyim sen yoksan eðer’ diye baþlayan o dizeler, oysa Bir çay adabýnda Bir raký sohbetinde Seninle ne güzel gider, -di’li geçmiþ zamanlar þimdi tüm bu gidenler…
Dilimiz birdi Ýki kelime vardý en ortak dilimizde, Þimdi kusarken birimiz o kelimeleri Birimiz o kelimelerin kalýntýlarý peþinde, Harabe yani biraz Kalýntýlar arasýnda bir virane ha yýkýldý ha yýkýlacak üzerime, sanki bir meyhane bir kadeh de dinlemez ki seni anca söyletir iþte böyle avare avare…
Hani mesela iþsiz güçsüz Mesleksiz, Yersiz yurtsuz Memleketsiz, Soluk alsa Duman takýlýr ciðerine Nefessiz, Hani öyle bir avare, Divane…
Hani sussan Kalksan bir þiir yazsan Hani dese insanlar þahane, Þairlik de iþ deðil ki kardeþim Ýlla söz söylemek gerek Birkaç kelime, O da anlatabildiðince, Duyurabildiðince…
Oysa kulaðýna söylediðim Þiirler var þimdi aklýmda Ve kelimeler, Ki aklýmda ben de deðil ki Sürgün oldu Bir duyuþun gidiþinde, Ne aklým Ne duyuþlar Tüm çýðlýklarým Dize dize, Bir uçurumun dibinde…
Kollarým prangalý Artýk saramaz Bir çýðýn geliþini bile…
Sosyal Medyada Paylaşın:
barış şentürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.