Küf kokulu zamanýn bir demine karýþan sensizlðimin Çýðlýklarý vuruyor yüreðimin tellerine Bir yalnýzlýk þarkýsý mýrýldanýyor kalbim Sesin yankýlanýyor odamýn duvarlarýnda Yüreðime çökmüþ senli anýlarýmýn dinmeyen çýðlýklarý yükseliyor Sensizliðimle gece yine bürünmüþ o kasvetli matemine Bitmeyen bir özlemle sarýlýyorum senli düþlerime Tüketiyor ömrümün yýllarýný sensizlik
Yoksun.!
Nerdesin…
Tüm göçmen kuþlarýn kanatlarýna seni iliþtiriyorum Gittikleri diyarlardan bir selamýný getirirler Yalnýzlýðýmýn zehir zemberek halini görürsün diye Gittikçe büyüyor özlemlerim Ve umut can veriyor son nefesinde. Yokluðunun yangýnlarýnda külü savruldu çýðlýklarýmýn Mutluluðum sonbahar seline karýþtý Ne bir duyan oldu ne de sen geldin. Soluksuz bir yaþam düðümlendi boðazýma Hayallerim yok oldu Ve; Kalmadý senli çocuksu düþlerim…
Ýbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uðruna” Sosyal Medyada Paylaşın:
senin uğruna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.