ANA TOPRAK
Dökülünce sararmýþ yapraklar
Rüzgar dostça alýp sürüklüyordu
Annemin baðrý kadar yanmýþ topraklar
Acýlarýn nefesinde direnmeyi körüklüyordu
Aðartýlar yuva kurmuþtu saçlarýnda
Elemlerin kederlerin suyunda yýkýyordu
Karnýnda umutlara beynýnde acýlara yüklüyken
Anam kendisi gibi yanmýþ hayatý aþeriyordu
Baþaklarý bire bin vermiþti bu yanmýþ topraðýn
Anam ninnilerdi geceleri kezzap yaðmurunda
Semasýnda yýldýzlar gibi kayarken kurþunlar
Göz yaþlarý maya olmuþtu umut hamurunda
Zemherinin kucaðýnda baygýn baygýn uyurken
Rahminde baharýn doðum sancýlarýný çekiyordu
Yanmýþ topraklar üstünde baðrý yanýk anam
Umut tarlasýna yarýnlarýn tohumunu ekiyordu
Anam Anadolum ve sen ana toprak
Haremine uzanan necis eller kül oldu ateþinde
Bedir’den yufka, Uhut’tan serttir yüreðin
Göðsün tertemiz yüzün kefenin kadar ak
Umutlarý emzirdin Hayalleri besledin göðüslerinde
Rüyalarý sen süsledin þafaðý yakýn gecelerde
Zaman mekan tutundu sana çiçek çiçek
Bengisudur beslediðin bulutlarda inen yaðmur
Denizler çalkalanacak taþlar yerinden oynayacak
Her þekil yerine oturacak
Haykýracak seni gerçek
Anam Anadolum ve sen ana toprak
Göðsün tertemiz yüzün kefenin kadar ak
ABDULKADÝR YILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Abdulkadir Yıldız- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.