Þimdi çok uzaklardayým, çok uzaklarda. Kimseyi tanýmadýðým, bir yaban eldeyim. Hani ekmek parasý derler ya, Onun için çýktým gurbet ele. Biraz para kazanýr, Dönerim dedim memlekete. Ama evdeki hesap çarþýya uymadý. Dönemedim memleketime.
Çalýþtým çabaladým, Günler aylarý, aylarsa yýllarý kovaladý. Derken, çok özledim memleketimi çok.. Bu arada hayýrlý bir kýsmet çýktý, evlendim. Bu sefer hesaplar hiç tutmadý. Ama ben yine de söz verdim kendi kendime. Gideceðim dedim memleketime. Hem de bayramda gideceðim dedim.
Sayýlý günler ya çabuk geldi geçti. Bayram geldi. Bizde bayramlar kutsaldýr, çok önemlidir. Dargýnlar barýþýr, dostluklar pekiþir. Büyüklerin elleri öpülür. Küçüklerin gözleri..... Eþ, dost, akraba, ziyaret edilir. Kabirlere gidilir, dualar okunur.
Ama ben sözümü tutamadým. Gidemedim memleketime. Öpemedim, anamýn, babamýn ellerini. Öpemedim küçüklerimin gözlerini. Ziyaret edemedim eþimi dostumu. Ben yine kaldým yaban ellerde. Yalnýz, garip, tek baþýma.... Gidemedim memleketime...
Sami ASLAN (Ýstanbul, 25.02.1988) Mevsim Gibi,Adlý þiir Kitabýndan Sosyal Medyada Paylaşın:
Sami ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.