Ýstanbul Yeter artýk çýkma yollarýma Ben þimdi Ýzmir’e sevdalýyým Sen de var git yoluna. Ýstanbul Benli anýlarý göm zamana Ne varsa benden kalan Fýrlatýp at boðazýn serin sularýna Yeni sakinler bul yeni maceralarýna Býrak yeniden yeþersin umutlarým Býrak nefes alayým Yaþayayým Ýzmir’in kollarýnda. Ýstanbul Daha fazla eðmeden baþýný/baþýmý Aðlamadan/aðlatmadan Elleri üstüme güldürmeden Var git yoluna Git kendine güldürmeden. Ýstanbul Ben eski ben deðilim Ayaðýma zincirler vuruldu Bileðime kelepçeler Dilimde kör düðümler Zar zor yutkunuyorum Ne konuþmama ruhsat var Ne baþka bir þehri sevmeme Ýstanbul ben þimdi kefenlere sarýldým Maziden kalma hiçler tutuþturuldu elime. Ýstanbul El uzatma þehrime Dokunma Ýstesem de artýk sevemem seni Gelemem Gelme. Ýstanbul Senin olsun gül bahçelerin Meydanlarýn parklarýn bahçelerin Denizin sahillerin Fýrtýnan dinginliðin Sana kalsýn aþklarýn da Sen de kaldýkça boðuldum anlasana. Ýstanbul Yokluðunda Ýzmir kucak açtý bana Sarýldý Merhem oldu yaralarýma Sen beni öldürmüþtün Onunla doðdum Onunla baðlandým tekrar hayata O ne senin gibi ihanet etti Ne de güldü acýlarýma Þimdi gözümde aklýmda kalbimde Ýzmir Þimdi o yeter bana Ýstanbul Çýk hayatýmdan Var git yoluna
Sosyal Medyada Paylaşın:
izmirim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.