Ölüm anı...

Odanýn kapýsý içerden örtük
Perdeler kapalý eþyalar dökük
Biri var yatýyor yataktan düþük

Nefes alýp vermek zor gelir ona
Direnip çýrpýnýr sanki zamana

Gözleri morarmýþ karanlýða eþ
Yatan beden deðil o sanki üleþ
Bu gece dost deðil uykuda kalleþ

Ses çýkmýyor boðazý da kurumuþ
Vücudu bitkince sanki yorulmuþ

Saða-sola döne döne direnmiþ
Yorgana sarýlmýþ çarþaf dolanmöýþ
Dil kurumuþ boðaz,damaðý yanmýþ

Kuruyan dudaklar nasýl ýslanýr
Yalnýz adam kime nasýl seslenir

Hali yok ki bir doðrulsa bir kalksa
Çokta uzak deðil su olan masa
Þafak yaklaþtýkça bir büyük tasa

Ya...ölüm alýrsa bu anda onu
Kim bilir,kim duyar,kimler yur onu

Son bir hamle ile boþa çýrpýnýr
Elleri tutmuyor ayak kýrpýnýr
Bir korkuya bir vehime kapýlýr

Sonumu yaklaþtý sonsuz hayatýn
Burda bitecek mi kararan bahtýn

Sanki bazý sesler duyar gibiydi
Karþýsýnda boþluk duvar gibiydi
Birileri bir þey...sayar gibiydi

Ýnledi de durdu baktý manasýz
Delidi de duvar gitti apansýz

Bu nasýl bir þey..di seyreder oldu
Gözleri kapalý...ve görüyordu
Eski evi,vatan...sonrasý yurdu

Baþladýlar iyi,kötü saymaya
Azrail mi geldi canýn almaya

Sürekli seslere sesler eklendi
Bedenine bir aðýr yük yüklendi
Bir müddet sessizlik biraz beklendi

Sesi sese ekleyenler çoðaldý
O an da azrail canýný aldý

Birden hafifledi,titredi birden
Eser kalmamýþtý yorgun bedenden
Sanki doðmuþ gibi oldu yeniden

Kalktý ve doðruldu vücütsuz...tensiz
Artýk gidiyordu yola bedensiz...

Sosyal Medyada Paylaşın: