EKMEK PARASI

Feryat etmez hâlden bilir dillerim;
Elden ele geçer ekmek parasý.
Taþý deler terden kazma ellerim;
Bahtý zorlar açar ekmek parasý.


Nasibin bul aç mezara yatýlmaz;
Evlâdýn yer hile hurda katýlmaz;
Þeref, onur her pazarda satýlmaz!
Helâl lôkma seçer ekmek parasý.


Onun için terki diyâr eylerim.
Zor türkümü ona yakar söylerim.
Alamazsam ben o yâri neylerim!
Gözüm yaþý nâçâr, ekmek parasý


Kolay deðil; el’in kanlý kirinde!
Yaþ kürüyen yolun alýn terinde!
Her iþ kutsal hepsi yerli yerinde;
Emek ile dûçâr ekmek parasý.


Yok olmasýn; saçýn baþýn yoldurur!
Ambar deler yanlýþ yola daldýrýr!
Edep, namus hayâ; hepten kaldýrýr!
Ar’ý yýrtar saçar ekmek parasý.


Oku yavrum onun yolu zorlaþtý;
Talipli çok rakiplerin gürleþti!
Geç de kalma artýk geçim darlaþtý;
Erken kalkan biçer ekmek parasý.


Erdemoðlu bitmez ki hiç kavgasý;
Aþk meþk deðil; dava, varlýk davasý.
Ayaðýn denk al kazan kul sevdasý;
Eli ele açar ekmek parasý.


Düþmez katta yanký bulur sadasý!


17.10.2005 05.45 – 09.50 AYDIN


Sosyal Medyada Paylaşın: