tanrı gelini

soluðun ölümlü yumuþaklýðýna salma kendini
yazgýn apansýz deðiþir de þaþýp kalýrsýn
sonsuzluk saplanýr karnýna bir mýzrak gibi
iþte o an
neylersin ölümsüzlüðün soðuk baðrýnda
bir baþýna


sýrtýnda çarmýhýyla konuk gelmiþti kapýmýza – ittik onu gözlerimizin ölümlü ýþýðýyla-
güvenli çatýlarýmýzýn çökmesinden korkarak
keþke tutsaydýk yükünün bir ucunu- lanetli bedeninden yayýlan yabanýllýða raðmen
bebek neþesiyle ýsýnan yuvamýza buyur etseydik onu



þimdi hiçbir rüzgar deðmeyecek tenime
yaðmur öpmeyecek dudaklarýmdan
toprak almayacak bedenimi içine
çimlere karýþmayacak özsuyum
hiç kimse hayat bulmayacak bende



- ey promete duy sesimi
sen ki kendi soyunun kurbaný
kadim sýrlarýn bilgesi
sarp kayalýklarýn sürgün prensi
bana yazgýmý söyle
tanrý gelini girmeden mabedine
tan yeri þarapla yýkanmadan
yeni bir güneþ doðmadan üstüme
bana yazgýmý söyle
- avut çaresizliðimi

-ah keþke
soluðun ölümsüz yumuþaklýðýna salmasaydým kendimi

…

f.a.

Sosyal Medyada Paylaşın: