// hasretin sensiz günümde canýma okunan bir seladýr özlemin biriktikce sol yanýmda bu can hep ahuzardadýr //
þimdi ruhumu kör karanlýk sokaklarýma salýyorum ölüm bir þubat ayazý gibi dolaþýp dururken baþýmda sensiz tahtasý çürümüþ bir köþkün izbe harabesiyim anýlarýmýzý dizlerinde uyutup hep akýp gittikce zaman
// ve hiç bitmez bir sancýdýr bende bu senin hasretlerin özlemlerimle bulandýkca bulanýr benim mavi düþlerim //
oysaki.... gözlerimden tek bir an düþmezdi o siluetin karanlýk sokaklarýn duvarlarýnda yankýlandýkca sözlerin þimdi sureti bozulmuþ köhne duvarlardan inmez gözlerim uzaklarda kalan övey bir sevdamýdýr senin bu sevmelerin
// gectiðin sokaklar bile sus pus olmuþ hepsi dargýn benimle üstelik hiç eksilmiyor þu hasretin benim kederli ellerimde //
paslý hançer misaliydi hep hasretini taþýdým þu baðrýmda saymadým ki kaç damla düþürdüm çekipte gittiðin yollarýna o aþk dolu sözlerini bir kez daha usulca fýsýldasan kulaðýma ve bitirsen þu gurbeti zamaný durdurarak dönsen kollarýma
// ve hep bir aðýta uyanýr oldu sensiz doðan her günüm her hasretin ardýnda sesizce yaklaþýyor ömrüme þu ölüm //
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.