SÜRGÜN !

Zamansýz yüzünde patlayan acý bir sille
Ne yaþý vardýr ne baþý acýmasýzlýðýn
Karanlýk zemine düþene kadar
Bütün güvercinlerini uçurursun gök yüzüne bir bir umutlarýn
Turnalarýn kanatlarýna baðladýðýn özlemlerin
Hayata barýþ için uzattýðýn zeytin dalýn
Farkýnda olmadan bir anda tükenen tüm pembe hayallerin
Aslýnda sen hep kýrmýzýnýn rengini gül karanfil gelincik bilirdin

Kan kýrmýzý deðildi gözlerin

Ne gündüzlerin aydýnlýðý senin elinde
Ne de gecenin örtüsü siyah
Yalnýzca bir hayaldin aklýndaki renkler gibi
Kahve rengi deyildi toprak / rengi
Milyarlarca sorudan oluþan
Bir ben baðýrýp durdu içinde nedenlerin
Ýlan edilecek hiç birþey yoktu aslýnda
Ne cevaplar cevap
Ne sorular soruydu
Ýsyanlarý koparýp atsan
Yada atmasan ne için yada kimin için
Yalnýzca senin için farkediyordu

Sustun

Sessizliðin içinden kulaðýna ses gelene kadar
Göz yaþýn niye vardýki senin aðladýn

Arslan güçlü deyilmiþ diþisinden kaçar
Timsah su aygýrýndan
Fil sýcaklara dayanýksýz karýncadan
O yüce dediðin daðlar patlýyor ortasýndan
Denge zayýfmý ?
Yada güçlümü acaba ?
Artý eksimiydi bütün kutuplar

En kötü belgesel bizimkiydi aslýnda

Ne daðlar ne timsahlar bir birini yiyiyordu bizim gibi
Hani akýl denizdeki kumlar kadar çoktu ?
Biz en kötü belgeseliydik hayatýn
Bizim için ne sýcak ne soðuk
Aklýmýzda göç yoktu
Sürüldük sürüklendik !
Sürgün edildin !




Sosyal Medyada Paylaşın: