Bu akþam haberleri izliyorum, her yerde felaket var,
Avustralya’daki selin mali bedeli tam altý milyar dolar,
Bir yanda sel öte yanda trafik, ölen ölene vakitsizce,
Hayat bu, yaþayacaklarýmýz devam ediyor, bilinçsizce...
Güzelliklerin peþindeyiz, bu nedenle saðlýklý sürüyor,
Eðer önceden bilecek olursak hayatýmýz zindan oluyor,
Allah bizlerin uyum saðlayacaðý bir dünya yaratmýþ,
Bilirsek iyi, zaten yaþadýklarýmýz bizden neþet etmiþ...
Bu akþam evde deðilim, misafirlikteyim, eski mekaným,
Yerimi özlüyor muyum? Bundan da pekfazla emin deðilim,
Vakit bu, kaygan bir zeminde akýyor, tutsam da durmaz,
Hayat bu, nerede ve ne zaman biteceði belli olmaz...
Bu akþam garip dünyadayýz, dýþarýdaki köpek havlýyor,
Annem sürekli bu rutin sesten rahatsýz olduðunu söylüyor,
Ben de ’Olur,’ diyorum, ’Köpektir, havlar ve sonra susar.’
O da önüne bakýyor, zaten hep bu türden sorular sorar...
Annem ayaða kalktý, sanýrým gidip biraz evi dolaþacak,
Sessizce gezinirse iyi, zaten az sonra yataðýna yatacak,
Etrafý karýþtýracak olursa yandým, küçük bir çocuk gibi,
Dolaptaki yiyecekleri tezgahýn üzerine dizecek, iyi mi...?
Yine sesler geliyor, kalkýp arkasýndan gitmem gerekiyor,
Gecenin bu vaktinde temizlik yapmak bana iyi gelmiyor,
Buzdolabýnýn kapaðýný kapatýrsam kýzacak, ne yapmalýyým?
Ýyisi mi onu usulca götürüp kendi yataðýna yatýrmalýyým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.