SABAHIM RESSAMLARIN ELİNDEN ÇIKMIŞ GİBİ

Beni yakan rýhtýmým kokuyor elvan elvan
Sabahým ressamlarýn elinden çýkmýþ gibi
Seherin yelleriyle susturuluyor isyan
Sabahým ressamlarýn elinden çýkmýþ gibi

Bana sonsuz neþeyle gülüyor mavi boncuk
Isýnmýþtý dillerim, bitmiþti ayaz soðuk
Ýbret alan yaþlarým akmýþtý oluk oluk
Sabahým ressamlarýn elinden çýkmýþ gibi

Mutluluk türküsünü söylüyorken sandallar
Loþluktan aydýnlýða süzülüyordu yollar
Huzurun nefesiyle açýlmýþtý kollar
Sabahým ressamlarýn elinden çýkmýþ gibi

Zamanýn hicranýný yýktý beyaz kanatlar
Hülyamýn köþesine ulaþtýrdý Ferhatlar
Dizdirdi hep içimde, dizdirmiþti muratlar
Sabahým ressamlarýn elinden çýkmýþ gibi

Sabâ makamý þevkle inletti dudaklarý
Bembeyaz gülleriyle çaðlattý kucaklarý
En güzel naðmelerle süzdürdü yanaklarý
Sabahým ressamlarýn elinden çýkmýþ gibi

Ayvalýk’ta aþk saðýp bir demli çay içmiþtim
Mersiyeler bozarken, ben kendimden geçmiþtim
Ufkum beni yakmýþtý, öteleri seçmiþtim
Sabahým ressamlarýn elinden çýkmýþ gibi

Bugün neþeye doðru rota çizdi vapurlar
Ýçimde yavaþ yavaþ ölüyordu kahýrlar
Pervâne çözülürken, yine yaktý mahurlar
Sabahým ressamlarýn elinden çýkmýþ gibi


Sosyal Medyada Paylaşın: