Uzak umutlarýn aðýna takýlan gözlerim Hasretinden hüzün çaldý Kirpiklerimden güneþ döküldü Bilmiyorsun ki! Neden gecelerin nöbetini tuttuðumu? Yýldýzlarý söndürmediðimi? Umut çýkmazýnda olsa bile Alýþmýþken varlýðýna Yokluðunun zindan sýðýnaklarýnda Uyuyup kalmaktan tüm kaygýlarým
Elimde deðil ki Onca çalýnmýþ gün düþlerimden, Kaçtýkça acýnýn içine düþürülmekten, Dillerin hançer kesiklerinden Yara alýp kanadýktan sonra Bir de yokluðuna uyanýrsam Söyle hayata nasýl uyanýrým Anlýyorsun deðil mi? Sen varsan ben varým Durup durup özleminden , Þiirlerimden hüzün yaðýyorsa Üzülme deme bana Yeter ki Bende ki varlýðýna dokunma Dokunma varlýðýma
Meryem ASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Manisalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.