Önümde kaðýt, elimde kalem düþünür dururum.. Lakin yazacak bir þey gelmez aklýma Sözcükler düðümlenir boðazýma, Anlatacak ne cümle bulurum, Nede ifade edecek bir söz.. Öyle yüce bir duygu ki sevmek, Kimi hastane köþesinde yakalar insaný, Kimi hapishane matlasýn da.. Bazen bir yudum su içersin elinden, Bazen ikiye bölünen bir simit yersin.. Bazen aðaçta þakýyan bir kanarya bozar sessizligi, Bazen yaprak kýpýrdamaz dýþarýda..
Bulutlar sezsizce süzülür gökyüzünde, Deniz sanki kükrer konuþsana diye Gömersin sevdaný derinlere.. Üstüne aðýrca bir kapý kaparsýn.. Takarsýn zincirini de.. kilitlersin kalbini.. Atarsýn anahtarýný da o dipsiz denizlere.. Sakinleþir o zaman durulur.. Beklersin görünsün dibi alsýn sevdiceðin anahtarý.. Açsýn o yosun tutmuþ kilitli kalbi.. Ama zaman geçmiþtir ne açýlacak bir kalp, Ne bulunacak bir anahtar kalmýþtýr.. Kapýlýp gitmiþtir girdabýn þiddetine… Sosyal Medyada Paylaşın:
sonur2005 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.