KURBAĞA, KÜÇÜK KIZ

Sessiz ol diyordu küçük kýz;
Sessizce hýçkýrýp,
gözyaþý akýtmadan aðlýyordu,
kuyudaki kurbaðalara bakarak
kaybolmayý diliyordu.

Oysa kimse dinlemiyordu onu,
kimse gözüne deðmiyordu.

Kulaðýna giren rüzgârdan acýdý caný.
Kurbaða ezgileri dindiði vakit korktu,
sýçrayan kurbaðalara özendi.

Ayaklarýnýn ucunda,
kurbaða yansýmasýný seyrederken
yalnýzlýðýný içine döktü küçük kýz,
karanlýk suya karýþtý.
Dolunaylý bir gece vaktindeydi,
kurbaða diyarýnda...

Geriye hiçbir düþü kalmadý,
dibe çekti kara su hepsini.
Masalýný kendisi bitirdi küçük kýz.
Kara kirli sularla,
bilinmezliðiyle,
düþlerini kara suya
baðýþladý gitti...



Sosyal Medyada Paylaşın: