SİS

Örtün, evet ey felâket sahnesi... Örtün artýk ey þehir;
örtün, ve sonsuz uyu, ey dünyanýn koca kahbesi!
Ey debdebeler, tantanalar, þanlar, alaylar;
Kaatil kuleler, kal’ali ve zindanlý saraylar.
Tevfik Fikret

Uzunca bir yolun ortasýnda
Gördüðümün bir lale bahçesi
Yandakinin bir ýþýk huzmesi
Olmasýný dilerdim
Fakat gözlerimi kýsan bu sis
Ne önümde uzanan arabalarý hissiz
Ne yanda yükselen yýðýnlarý sensiz
Saklayabildi.

Gagalarýnda bir parça simitle bizleri
Selamlayacak sandýðým martýlar
Yerine ihmal saatinin yangýn izleri
Ve köhnemiþse de gururlu
Haydarpaþa garý var.

Ýstanbul’a katlanamýyorum gözlerim kapalý
Beynimi zonklatan bu ses sesimi boðuyor
Nevizade’nin akþamlarýna kanamýyorum bu kez
Sanýyorum herkes
Hayallerimi çiðniyor
Bir an dile geliyor önümdeki taþlar
Yalnýzlýk son bulacak gibi oluyor
Tepemde dönüyorken alýcý kuþlar
Hayalim Dersaadet’te son buluyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: