Bir ses duydum belli belirsiz inceden; nasýlsa küçücük bir tohum kaldýrýmda küçücük bir çatlaða düþmüþtü. ve imkansýza benzer bir azimle taþýn çatlaðýný kýrararak, baþkaldýrarak imkansýzlýða,baþýný güneþe kaldýrýyordu. Oracýkta bende kafayý kýrmýþtým. O zamana kadar en küçük çakýl taþlarý bile dað olup benim kafamý kýrmýþtý çünkü... O an anlamýþtým: o küçük tohum benden daha büyüktü, Daha inançlýyýdý. Kavgacýydý... Yaþamak için mücadele gerekliydi. Benim çaresizlik dediðim onun kitabýnda yoktu... Çünkü ben herþeyi olan bir insan o çaresiz bir tohumdu.
Mehmet KOVANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetkovancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.