Gözlerin düþtü gözlerimden, gece karanlýk,
Bu son geliþin zamansýz oldu, manadan uzak,
Gidiþlerin ne kadar hasretse,
Geliþlerin bir o kadar özlemdi, önceleri…
Sen asi köleydin, özgürlüðü kurtuluþ sayan,
Efendim derken, köleliðinde özgürken sen,
Bir ses duyuldu uzaklarda gece kapkarayken,
Kaçan bir köle var dediler, gemi ilerlemiyor,
Efendisini sensiz býrakýp giden sen, Yunus misali,
Gece en koyu matem, çýðlýðým gecede tek ses,
Bir kaþýk, bir tutam özgürlük seni boðarken,
Attýlar seni ummana yüzmesini de bilmezken,
Belki yunus balýðý nasýlsa kurtarýr beni dedin bekledin,
Bir geliþle geldiler sana uzattýlar pençelerini,
Ah hüsran, her düþtüðünde sarýldýðýn yýlan,
Kurtul artýk kurtulabilirsen ey asi köle…
Seni çýkarsýz seven efendin, beklerdi her gidiþinde.
Affederdi kölesini, olur yapmýþtýr bir hata.
Fakat bu son gidiþin, son bekleyiþi olmuþ,
Kopmuþ derinlerden bir parçasý,
Kangren misali, söküp atmýþ kalbini bedeninden,
Senin olduðun mis kokulu yerinden,
Atmýþ ardýndan gittiðin vefasýz deryalara,
Arasýra bir bakýn bakalým çevrene,
Kim bilir belki bulursun kalbimi,kendini atýðýn yerde.
Sen bensiz köleliði seçtin,
Efendine köleyken asýl özgürdün sen,
Attýn kendini ummana, vurdun kendini çöllere,
Dönmek mi Yunus misali efendisine,
Yüz vurmak, piþmanlýk dilemek mi muradýn,
Güzelde, Yunus gidince halký ne oldu,
Þimdi kim kurtaracak onlarý helak olmaktan.
Ahmet TULGANER
09-Ocak-2011
16:21
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.