KALKAN KULLANMADIM

Hep bir korkuyla baktým yaþamýn penceresinden…

Perdeler arkasý kapalý bir kapýydý yüzüme kapanan

Ne geçmiþime nefes verdim ne gelecekle savaþ için kalkan kullandým…

Hep korkuyla baktým gözlerine kaçýþlarým bundandýr boðulma korkusu

Yüzmenin ne demek olduðunu unutturuyordu

Her kulaç atýþýmda sana hep seni yaþadým…

Korkuyla bir gün doðmayacak olan güneþi görmenin ne anlama geldiðini…

Ve görmediðinde yaþamýn kýyýsýnda senin için puslu demir ataný…

Ýþte o zaman anlarsýn korkularýn anlamsýz olmadýðýný…

Hep korkuyla içtim dudaklarýný yýllanmýþ þarap tadýnda

Bir ürperti belirir ruhumda.



Sosyal Medyada Paylaşın: