Kendini kozasýna kapatmýþ Orada yaþayan bir týrtýldým ben Düþtüm ellerine Kelebek oldum ellerinde Uçtum sevda bahçesinde Çiçeklerine kondum Papatyalarýnda kalbinin Adým adým yürüdüm Sense bin bir çiçek olup,kendini bana açýyordun
Gün boyunca dolaþtým,oradan oraya koþtum Ah nasýl da bir hoþtum Aþký içtim elinden,sarhoþtum Durdum,yürüdüm,koþtum Coþtum,coþtukca coþtum Kendimi yüreðinde buldum
Akþam oldu birden Bir soðuk rüzgar esiyordu senden Kelebeðin ömrü bitiyordu Geldi son bir umutla,yüreðine kondu Yüreðinde sevda solmuþ ses çýkmýyordu Kelebek aðlýyor,can çekiþiyordu Sevdasýna sarýldý,ölmek istemiyordu Umutla yüregine sarýlýyordu
Hic duymadýn sesimi,arkaný dönüp gidiverdin Sanki tüm çiçekleri Yüreðime seren sen degildin Son bir çabayla kelebek Sevdiðini söyledi isteyerek Sen yine aldýrmadýn Kelebek öldü bir baþýna,can çekiþerek
MýSRa
Sosyal Medyada Paylaşın:
MıSRaDaN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.