Yaþamakta yorgun Kaçmakta hünersiz, Kadim bir sessizliðin þafaðýnda Yine, yeniden, Yani her zaman bilindiði gibi Tekrardan sevdalananlarýn gökkuþaðýnda Oturup bulutlarýn üstünde, Kendi gölgelerimizi sildik…
Birbirimizindik aslýnda, Bazen bildik bazen bilemedik. Durmadan farklý hayatlarda Hep olmayana sevdalý, Buðusu kendinden kalýn camlarýn ardýnda, Sevdik, sevildik, tükendik…
Koþmalý mýyým yine, Kýzýla çalan güneþin altýnda koþuþturan doru atlar gibi, Kaçmalý mýyým yoksa, Hani olur ya, þimdi birileri bu ironiyi anlasa… Yan yana gecelerde, kenetli ellerinle üþüdün mü, Sahi, her þeye raðmen seni özlemek nedir, Hiç düþündün mü?
A. Selim AKOL
Sosyal Medyada Paylaşın:
MeLeKTaVuS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.