SENSİZ GECELERDE KALDIM

SENSÝZ GECELERDE KALDIM
Gecelerde tek baþýma yalnýzlýðýmý aðýrlarken
Gözyaþlarýmla suladým hasretini diktiðim aðaçlarý
Seni bende saklarken çaresizliðimdi aðlayan
Baðýrsam duyulmaz ki sesim içimde yankýlarýn
Avazým
Vuslatým eriþilmezim olur
Kimseler yok yine ýssýz kalmýþ sokaklarda yalnýzým
Bir sarhoþ baðýrmasýndan baþka
Neden ki baðýrmalarý
Onunda mý yüreði çok yanmýþ
Bir taraftan içerken aðlýyordu hüzündü gözlerinden akan
Kirli elleriyle tutmaya çalýþtýðý resme bakarken
Sesleniþiydi yüreðimi daðlayan
Feryatlarý gökyüzüne çýkarken inleyen elleriydi
Kaldýrým taþlarýna secde ederken umutlarýydý uðurladýðý
Zifiri karanlýkta dalýp gidiyordu gözleri uzaklara

Sanki beklediði gelecekmiþ gibi uzanýyordu kollarý
Sarmaþýðýn dallarýna yapraklarý bir bir dökülürken
Kuruyan dalardý ayaklarýnýn altýnda çýtýrdayan acýmasýzca
Sesine ses veren sadece
bir kedi miyavlamasýydý duyulan gecenin karanlýðýnda
Hazandý sanki korkularý düþlerinin yokluðunda kaybolan
Gecelermi yalnýzdý yoksa geceleri bekleyen bizler mi?
Yalnýzlýðý bekleyen bütün dertlere acýlara kucak açan
Bir bilinmez mi yaþanan bunca elem
Dertle mi doðduk sanki biz anamýzdan
Zamandý bizi acýmasýzca yoðuran
her gecenin elbet vardý sabahý
Gelecek umuduyla yaþarken tükenmeden sabýrlar
Kapýda asýlý kalan gözlerindeki çaresizlikti bekleyen
Zalimce anýlarý yoklarken bedeni yitikti ruhundaki
Viraneye baykuþlar tünerken
Yolun sonu muydu bu karanlýk onu içine çekerken
Hiç mi hakký yoktu
Yaþamak sevdiðinin kollarýnda kokusuna hasretini çekerken
Sabaha karþý artýk dayanacak gücüde bitti ama
Yüzünde bir gülümseme vardý sanki sevdiðini görmüþtü
Gülümsüyordu üzerindeki karlara hiç aldýrmadan
Sýzmýþ kalmýþtý son yolculuðuna giderken mutluydu
Gülümsüyordu baktýðýmda çoktan gitmiþti
Sanki saadet dolu bir yuvadaydý sarmaþýðý kucaklarken
Mutlu olmaksa yolun sonu
Razýyým bekliyorsan beni geliyorum
Sensiz gecelerde kalmaktansa
Seninle olan her þeye varým
Çünkü seni çok ama çok seviyorum


Þiir ve yorum Hayrunisa þenel siyah gecem


Sosyal Medyada Paylaşın: