Düþtü yine kalem kâðýdýma, Þair olasým geldi tekrar. Kaçmak geldi senden ve Seni bana hatýrlatan her þeyden! Dur diyorum yazma... Dinlemiyor kalem yazýyor. Ama içimden geçenleri deðil! Gerçekleri kaðýda býrakýyor. Siliyorum yazdýklarýný.. Ben sildikçe o býrakýyor. Alamýyor onu kimseler elimden, Hiç aralýksýz yazýyor, Yorulmak mý onu hiç bilmiyor, Tükenir diye bekliyorum, Olmuyor, bitirmiyor, durmuyor. Yazdýklarýný okuyamýyorum, Sen gerçeði izle yeret diyor. Gerçeðe bakýyorum; Kaçýþýmý izliyorum. Önce bir meyhaneye dalýyorum, Seni hatýrlatýyor çalan þarký çýkýyorum, Çünkü ben senden kaçýyorum. Zor atýyorum kendimi iskeleye. Seni hatýrlatýyor martýlar... Git diyorum kendi kendime Onu görmediðin yerlere, Kalkan ilk vapura biniyor, Nereye olduðunu bilmiyor. Kalem duruyor yazmýyor Ve bedenim benden kaçýyor. (04 Ocak 2011) Cici Sosyal Medyada Paylaşın:
Osmancici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.