bir daha düþmezsin elime
geçmezsin sokaðýmdan ýþýksýz
senin yüzün böyle de güzel
doðurgan bir anneden farksýz
isli bir lamba
eski bir otobüs duraðý
balyaj atýlmýþ bütün köþebaþlarý
kürtajsýz bir fahiþenin yataðýsýn
onikiden sonra tepindiði
çek tetiði tereddütsüz
tutuþtur bedenimi kibritsiz
parmaklarýmdaki yanýk kokusu
senin eserin olsun
yüzümü akýttým asfalta
güneþle birlikte eriyen tenimi
saçlarýnýn boþluðundan tutup
sürükledim yokluðunu lavaboya
fayanslarda paramparça aþk
kan izleri duvarlarda
bu candaki ölüm
senin eserin olsun
duraksadým evin kuytularýnda postalsýz
delilikle dahilik arasýnda tüm tutkular piyano tuþu
bana doðru kýrbaçlý her bakýþýn
acýsý dizlerimde ayrýlýðýn
diz kapaklarýmda kýrýklar
tüm vücudumda morluklar
ve oluk oluk akan kandýr anýlar
sen de ne duruyorsun öyle pervasýz
çýðlýk atýyor içimde deli bozuk manyak
süzül þimdi mideme iç yakýcýlýðýnda kanyak
mikrop gibi yay yaþattýklarýný vücuduma
tükenerek eriþiyim senin eserin olsun
PÝPO
(Fotoðraf: Alper Özer)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.