MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Panaromik Massai Uyanışı
Serhat AKDENİZ

Panaromik Massai Uyanışı









mavilerim...
açtýðýmda pandoramý
panaromik bir helecan sarardý bedenimi
izleniyorsun hissiyle ciddileþirken dizelerim
bilirdim homeros takibimdeydi!

vardýn...
þeytan kantarmamý çekiþtirip dursa da
dizginlerim elimde vakitlerimdi!

karanlýkta sadece düþleyebilen beyinciðim
alýþmýþtý
sadece, mavi derinliklere þairdi!


önemliydin
ve bu önemin önemsemesiyle
dizeler
kedi cüssesiyle aslan suflesi dillendirirdi!

sonra söndü ýþýklar!
derin bir ýssýzlýk çöktü us’a
kesildi dizelerin taamý
hipnoza bulansa da
þeytan arabasýna binmeyi reddetti kelimelerim!
aliterasyonu düþtü i mgelerin
tavý düþtü bedenin ,vitesi de...

musonlara daldýrýrdým önceleri hokkamý
ama yokluðunda tek damla düþmedi çöllerime...
iþte ondan eksildi harflerim
tercümesiz mütercimlere kaldým
yalvardým
mohikan tanrýlarý bile para etmedi...

yapma karlar biriktirdim hayallerimde
uykularýmda
o da sadece yastýðýmý ýslatabildi!

çiçekler ektim düþlerime
rengarenk bezenmiþ taçlar taktým siluetine
bir yalaz kýsrak süsledim gezdirdim tak’larda

ama kahretsin!
her defasýnda uyandým bir kere daha...


öðrendim ki; sonra bazý çiçekler
sevgiye ekilirdi su yerine buz içerdi!
ve rakým severdi!


bir massai gördüm sonra uyku arasý
çevirdi deðneðini
kaldýr dedi baþýný!
bak mavilere!
ihtimal, yine uyumsamadaydým...


çölde debelenirken
sanki kutsal ýþýklý Klimanjaro karþýmdaydý
sahte de olsa aþkýn çocuksu balonuydu
ama olsundu kimse görmezdi
ve hatýrlardým ki, dayanýlmazdý...


koþtum avucuma doldurdum topraðýmý
serdim
daðýttým
saçtým
tepelerinden
kumbaramda birikmiþ tüm bozukluklarýmý!


evet
hatýrlamýþtým
bu, acil anonslarda bulunamayan kandý
aynamýn üzerinden ýtýrlý gamzeleriyle bana bakardý!


ne zaman sonra farkettim
aynalar uzun çizmeli olmazdý!
ve pembe akide þekeri gibi gülemezlerdi
evet oydu
bilmem, ne zamandýr da oradaydý
hatýrladým bir kere daha ;


görüntüsü hoþtu
ve varlýðý, kesin bir ömre evlaydý
kaybý ise, can damarýnýn en üvey evladý
hatýrladým içim poyraza bulanýk
sevmek;
kendini, kendi kendine yetiremenin öz/gül aðýrlýðýydý
sevmek, insanýn baþýna belaydý...






TopraðýnSesi






Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.