duyamayacaksın...

fýrtýnalara kapýlmýþ ömrü mevsimlerim
kýþ olur bahtýma düþen sevdalar
kardelen misali bir baþýma
direnirim lodoslarýn çýlgýnlýðýna
yalnýzlýðýma aldýrmadan
hayata tutunmaya çalýþýrým
uçurumlara dört köþe uzanmýþ
ölümlerin sessizliðinde
yine de bir umut beklerim
ötelerden...

suyu bol ülkemin susuzluðunda
dudaklarým hararetle kurur
bir buket sevgiye
damýtýlan yaðmurlara þemsiye tutulur
kalýrým terk edilmiþliðimle
ellerim uzanýr baharca çiçeklerin saçlarýna
gözlerime düþer sislerin
kaybolup gidersin haber vermeden
bilmez misin yüreðimdeki yangýný
umursamaz tavýrlarýn
öldürür beni...

bekleyeceðim dað baþlarýnda bir ömür
sevkatlerin uzanmasa da
dudaklarýn ýslatmasa da yapraklarýmý
güneþim olup hayat vermesen bile
gelirsin umutlarýný tüketmeyeceðim
bakýþlarým hep ötelerde olacak
küskün yalnýzlýðým
gün be gün kendini tüketirken
iniltilerimi duyacaksýn
ýzdýraplar çeksen de kalmýþlýðýnla
yetiþemiyeceksin son nefesimi tüketirken sana
’seni seviyorum’ dediðimi
duyamayacaksýn...

Sosyal Medyada Paylaşın: