Bu kaçýncý vedam bilmiyorum yazmaya Kaç olduðunu hatýrlamýyorum Yazmayacaðým diye isyaným Durduk yere þiirleri yakmam Yazdýklarýmý silmekten yoruldum Tam bitti diyorum Yazmamaya karar verip susuyorum Aklýma düþüyorsun Kalemim elime geliyor Seni yazýyorum seni çiziyorum
Her gece kendime ayný þeyleri söylemekten usandým Kendimi avutmaktan býktým Vedalara alýþkanlýk gibi her gece her þeye veda edip Sabahýna yeniden baþlamak yordu beni yýktý beni biliyor musun sevgili Yýktý hanemi sensizlik korkusu Sitem ediþim oldun
Mesafeler belimi büktü Elim eline deðmeden yaþamak Sadece sesini duyup Yüzünü kameralardan izlemek yetmiyor Her þeye vedam oluyorsun her gece yarýsýnda Sabahýna yeniden baþlayýþým oluyorsun Veda etmemiþi gibi Yoruldum biliyor musun sevgili durduk yere vedalardan Sensizlik korkusundan Yüzünü görmeme telaþýndan Yoruldum bittim tükendim sevgili Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi ölüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.