UNUTUVERSEM SENİ BİR ANLIĞINA

Ankara’da turuncu bir aþk var
Yollarý araba, Güvenpark’ý insan boðar.
Gri Ankara havasýna doðan bir sevda var
Asma yapraklarýnda dans edip;
Üzüm tanelerine vuran sarý Güneþ gibi

Oturuyorum bankýn birine,
Kumrularýn seviþmesinde kalýyor gözlerim.
Bir dilenci kadýn el açmýþ,
Yaðmurla ýslanmýþ kaldýrýmlara, sarýlmýþ.
Yaþlý amca elindeki bastona abanmýþ
Anýlarýný izlerken, gelecek otobüsü bekliyor.
Bir âmâ elinde yara bandý satýyor.
Alsam, kutu kutu sarsam yüreðime.
Liseli aþýklardan ateþ istesem
Sigaraya baþlasam oracýkta,
Kucak açsam yeni aþklara,
Unutuversem seni bir anlýðýna.
Soðuðu giysem üzerime,
Bir bankta
Yolcu etsem gündüzü geceye
Banký paylaþsam bir köpekle
Bir an çýksan aklýmdan,
Ayrýlý-versen; urun vücuttan,
Yara kabuðunun deriden ayrýlamasý gibi

Sýmsýký kapatsam kapýlarý,
Almasam rüyalarýma seni,
Unutsam kendimi
Hatýrlayýver-sem
-Topraðý yeni kurumuþ annemi.
01.01.2010
Abdullah GÜREL

Sosyal Medyada Paylaşın: