Damladaki Rahmeti bakýp da görmek lazým
Ýlmek ilmek nakþedip ruhlara örmek lazým
Bu uðurda yürürken, kalýp dimdik ayakta,
Yýlmadan yýkýlmadan, menzile varmak lazým.
Gece dünya durursa, sabah güneþ doðar mý?
Suya talep olmayan, çöle yaðmur yaðar mý?
Suya hamile bulut doðum sancýsý çeker
Iþýk saçar gözleri çýðlýðý yürek yakar
Her þey yerli yerinde, ne bir fazla ne eksik
Rahmet yüklü damlayý býrakýr teker teker.
Topraðýn gözü yolda o yaðmuru bekliyor
Kurumuþ damarlarý sanki kalbi tekliyor.
Can bulurken cansýzlar, tekrardan canlý için
Kökten yapraða kadar þükreder için için
Göz görürken gönüller, temizlenip arýnsýn
Ýlham olsun ruhlara, olsun da tutmasýn kin
Özlemle kavuþulan bu vuslat cana candý
Toprak ile damlanýn buluþtuðu o andý.
Hayranlýk duyulmaz mý? Damlada ki o gize
Bazen akar sel olur bezen dönüþür buza
Hangi yöne dönersen, ister yer ister göðe
Her þey ibret deðil mi? Ne gerek fazla söze.
Yel vursun da ahenkle oynamaya bak dalda
Kim istemez ölmeyi severek kutsal yolda.
Mahir yere saðlam bas toprakta izin kalsýn
Dilden dile dolaþan geride sözün kalsýn.
Bak geldik gidiyoruz, özün inkâr eyleme
Uzanýnca topraða yatmaya yüzün kalsýn
Aç ellerin semaya, Rahman Rahim olana
Bize hayat bahþedip bu dünyaya salana…
Mahir Baþpýnar